فاطمه سیدی

۱۴ سالم بود که اولین رمان عمرم رو خوندم و از اون روز به بعد زندگیم با رمان و داستان گره خورد.
همیشه به بزرگان نگاه کردم و سعی کردم مثل اونا باشم. توی رویاهام نویسنده ای مقبول و مورد تایید منتقدین بودم که برای هیچ کسی و هیچ چیزی جز قلب خودش ننوشت. و وقتی که شروع کردم به نوشتن هم تمام توجهم به این بود. نوشتم چون نوشتن زیباست. چون تمام کسایی که نوشته هاشون رو دوست دارم، برای همین دلیل، نوشتن. هنر به خاطر هنر.